02 ~ od zawsze dobra mina do złej gry jak joker

2 dni głodówki za mną. Nie jest to aż takie trudne jak myślałam, wystarczy tylko zająć czymś ręce, myśli. Martwi mnie jedynie to, że uciekam z domu byleby nie myśleć o jedzeniu i przez to nie mam czasu na naukę, a nie chcę znowu jej zaniedbać, tym bardziej, że jest co raz trudniej. Potrafię nie jeść, chodzi tylko o to, że teraz te jesienne wieczory w domu przy telewizorze przypominają mi o tym, jak kiedyś uwielbiałam jeść kanapki z serem, a do tego ciepłe kakao zrobione przez mamę, gdy na dworze zimno.
Muszę to jakoś ze sobą pogodzić, bo zależy mi na schudnięciu, ale jednak nie chce zaniedbać nauki i przeżywać ten stres co parę miesięcy temu, gdy byłam przekonana, że nie zdam i zajadałam swój strach. To błędne koło.

Wczoraj miałam chyba najcięższy dzień. Nie chciało mi się jeść, wręcz przeciwnie. Czułam, że jak coś zjem to zwymiotuję, ale całe popołudnie było mi na zmianę słabo i niedobrze.

Nie wiem czy to taka reakcja organizmu na drugi dzień nie jedzenia, czy to we mnie jest coś nie tak.

Piję nałogowo kawę na zmianę z kawą zbożową, bo jak za dużo napije się tej zwykłej, to potem całą noc nie mogę spać, palę papierosy, a głód zagłuszam litrem wody, chodząc co 20 minut do toalety.

Nie wiem czy ta głodówka przyniesie mi więcej dobrego czy złego, ale też wszystko zależy ode mnie.

W ogóle to przez te wczorajsze słabości dzisiaj chciałam zjeść jakiś lekki rosołek bez makaronu, ale weszłam na wagę. I od razu odechciało mi się jeść.

Może to okres, a może cała smutna prawda.

No nic. Głodówkę kontynuujemy.

58,4 kg